“Per capire che il proficuo sodalizio artistico tra Dirk Serries e Tomas Järmyr non avrebbe ridotto la propria esperienza al solo “Ashes And Blues” è bastato seguire gli avvenimenti di questi mesi, che parlano di un’attività dal vivo pressoché senza sosta. Set esplosivi, comparse dell’uno in apertura degli show dell’altro e viceversa, e un affiatamento capace di crescere in maniera sempre più matura. E così, proprio mentre l’imprevedibile ex-vidnaObmana annuncia il ritorno all’ambient music con un disco in uscita il mese prossimo su Projekt, il suo ultimo progetto a tutto campo – la collana A New Wave Of Jazz siglata Tonefloat – sforna quasi in silenzio questo secondo frutto in studio co-firmato con Järmyr. Yodok altro non è se non la key word di uno dei progetti più ambiziosi di quest’ultimo, un impro-duo formato assieme alla tuba del connazionale Kristoffer Lo, attivo fino ad oggi quasi esclusivamente in ambito live. Il secondo figlio di questa saga, ribattezzata per l’occasione con l’aggiunta del tre romano a indicare il numero dei componenti, è proprio il luogo che ha visto il norvegese incontrarsi per la prima volta con il profeta belga, una sorta di prova generale per quello che i due avrebbero costruito poi assieme. Di questa prima esperienza, “Yodok III” costituisce un concentrato postumo – le registrazioni risalgono a due anni fa – di qualità nuovamente elevatissima, sebbene il suo obiettivo si fissi su una desolazione decisamente più vicina al grigiore delle ultime prove soliste di Serries. I primi dieci minuti dei ventitré totali che compongono il lato A senza titolo dell’Lp sono affidati ai cupi ricami della tuba su un fondale di droni in salsa di pura ambient music. Järmyr inizia a far tintinnare i suoi piatti solo nella seconda metà del pezzo, che si avvia verso un crescendo simulato contenendo a suon di dilatazioni di chitarra anche le rare avvisaglie di esplosione. È una sorta di terra di mezzo tra il passato microfonico e il futuro impro di lì a venire, con pure più di un richiamo a quelle tessiture sintetiche che hanno costituito l’apice ad oggi insuperato della carriera di Serries (benché di synth e sampler non ci sia traccia e i suoni siano in realtà frutto esclusivamente dei trattamenti elettronici applicati alla tuba e al flugabone di Lo). La seconda facciata, di nuovo priva di titolo, segue uno schema non dissimile e incrementa, se possibile, la nebbia oscura già ben visibile in precedenza: stavolta è la chitarra a dettare la via, dilatandosi e contraendosi impietosamente per un quarto d’ora abbondante, prima che solo nel finale la batteria prenda la guida delle operazioni mirando a un crescendo, questa volta autentico. L’intensità cromatica degli ultimi cinque minuti spazza via il grigio in un sol soffio, condividendo più di un drone con gli episodi meno isolazionisti della magistrale collaborazione di inizio anno con Teun Verbuggen. Una chiusura che da sola vale l’ascolto di un disco introverso, imperfetto, fatto di sottili (e a tratti impercettibili) sfumature ma la cui capacità espressiva riesce di nuovo a stupire.” ONDAROCK
“One shouldn’t read too much into the name Dirk Serries has given his Tonefloat offshoot A New Wave Of Jazz, conceived as a home for limited vinyl releases that bridge his own long-developed musical world and the free jazz scene. If the sub-label’s premiere releases are any indication, its material is hardly jazz as conventionally known: there’s neither round-robin soloing nor jazz-styled heads; instead, the music patiently unfolds as an ever-swelling mass of volcanic intensity. Despite the difference in the artist names, the projects overlap: The Void Of Expansion pairs drummer Tomas Järmyr with Serries on electric guitar, whereas Yodok III supplements the duo with Norwegian Kristoffer Lo on amplified tuba and flugabone (though, to be clear, it’s Järmyr and Lo who formally constitute Yodok, with Serries the addition). Both releases have been prepared in amounts of 240 vinyl copies and include download codes plus inserts featuring informative text by Guy Peters. It makes sense to begin with the self-titled disc by Yodok III, given that it was recorded two years before The Void Of Expansion’s. Laid down in two days in August 2012 at the Athletic Sound Studio in Halden, Norway, Yodok III presents two side-long pieces, both untitled and in the twenty-three-minute range. Lo’s amplified tuba and flugabone playing fill the role typically accorded the bass player in a trio of this kind, even if his fog-like expressions define themselves less sharply than would a bass. Anyone familiar with Serries’ playing (as documented in a large, decades-spanning catalogue of releases) will know that he doesn’t solo in the conventional manner but instead generates textural masses of an all-consuming magnitude. On the album’s opening piece, his tremolo-laden figures multiply into dense clouds, the slow-build conducted in concert with Lo as their contributions at first alternate and gradually merge. The trio takes its time coaxing the material into being, with Järmyr only making his presence felt four minutes along and Serries unleashing an aggressive ripple at the seven-minute mark. His playing assumes a more molten character thereafter when egged on by the rapid increase in activity in Järmyr’s playing. Eventually we find ourselves at the center of a storm, with the drummer using cymbals, snare, and toms to generate a whirlwind, alongside of which streams a thick wail of guitar, amplified tuba, and flugabone textures. In contrast to the slow-build of side one, the second opens dramatically with thudding drum strikes and groaning guitar lines suggesting an almost death metal-like state of affairs. The music plods along at a crawl, as if the players are providing a funereal soundtrack to some last rites ceremony. The piece isn’t static, however, as the density and volume incrementally increase, and Serries’ lines grow ever more searing and Järmyr’s playing ever more tumultuous. On both of the album’s sides, the music, equally ritualistic and meditative, exudes an elemental force that’s contributed to equally by all three musicians.” TEXTURA
“Ondanks zijn minimalistische, dromerige ambientmuziek, is stilzitten een vreemd woord voor Dirk Serries. Al jaar en dag en in een razende vaart blijft de kunstenaar zichzelf vernieuwen in diverse projecten, hetzij solo, hetzij met andere gasten. Voor Yodok III heeft Serries de Noorse drummer Tomas Järmyr en de Zweedse tubaspeler Kristoffer Lo uitgenodigd. Op dit titelloos debuut, uitgebracht op het zelf opgerichte A New Wave of Jazz, presenteert het trio twee heerlijk lange geluidssculpturen die de organische sfeer van andere Serries-platen in stand houden. Met de ademhaling van trage, holle drones sleept deze plaat binnen. Lange klanktonen van gitaar en koperblazer smelten in elkaar tot een compositie van onheilspellende toetsen, met enigszins een morbide nasmaak. Hoge piepklanken treden bij en op de achtergrond beroert Järmyr zijn cimbalen. Dit is hoe fantoommuziek hoort te klinken. Roffelende trommels vallen in en verscherpen het geheel. De drievuldigheid spoort zichzelf aan om in kracht en intensiteit te groeien. Roffels transformeren tot een wilde willekeur van drumpatronen waarbij het drumstel volledig benut wordt. Sfeerstoten evolueren tot een onweer van luidruchtige tonen. Na een kwartier is het noodweer overgetrokken. Enkele donkere wolkslierten blijven hangen als herinnering aan de gepasseerde ellende. Net wanneer het lijkt alsof de rust opnieuw verzekerd is, steekt de Noor opnieuw het vuur aan de lont. Als een bezeten monster verbouwt hij zijn instrumentencomplex en stoort er zich niet aan dat zijn kompanen zijn intensiteit niet volgen. In de tweede track zit heel wat minder force majeure. Een herhalingsoefening van in elkaar vloeiende drones krijgt gezelschap van enkele welgemikte slagen op de floortom. Samen vormen ze een wezenloos geheel waarin klank en suggestie elkaar aanvullen. Tijd en realiteit vervagen in dit eindeloze spel van cirkelbewegingen. De houvast die de drummer meer en meer tracht te bieden door zijn opbouwende structuren, blijken vergeefs. De trein van benevelende drones is niet meer te stoppen en zuigt de aanhoorder genadeloos mee. Het gezelschap kondigt zichzelf aan als freejazztrio, maar liefhebbers van dat genre zullen hier toch even moeten slikken. Het is het industriële ambientminimalisme van Serries dat hier primeert. Zware sferen, repetitieve tonen en een organische evolutie staan hier centraal. Dit is puurheid en intensiteit, gevoel die de stempel “muziek” overstijgt. Ronduit verslavend.” KWADRATUUR
“Synergie. Een lelijke term vooral gebezigd door teamcoaches, trainers en consultants. Managers die grossieren in nietszeggendheid “om toch het beste en meer uit je team te halen”. En toch, synergie is het eerste woord dat opkomt om de muzikale perfectie van YODOK III te beschrijven. Drie muzikanten die elkaar zo goed aanvoelen dat tijdens hun samenspel ongemerkte hoogten worden bereikt wardoor naar beneden kijken zelfs de grootste survivalexpert eeuwig hoogtevrees zou bezorgen. Dirk Serries, gitarist en ambient/drone grootheid uit België, reisde naar Noorwegen en vond daar drummer Tomas Järmyr en tubaspeler Kristoffer Lo. Nu wordt in Noorwegen wel vaker magie bedreven wat betreft experimentele muziek, maar zelden zo mooi als hier. Serries is sowieso het laatste jaar on a roll, met zijn pijnlijk mooie Microphonics XI-XV afgelopen jaar, en zijn duoplaat met Teun Verbrugghe (Art Of Cosmic Musings) eerder dit jaar. Ook beheert hij het nieuwe Tonefloat sublabel A New Wave Of Jazz, alwaar nu deze plaat uitkomt, alsook zijn duoplaat met Järmyr (The Void Of Expansion) binnenkort. Zijn creatieve high is niet alleen in kwantiteit merkbaar, het is vooral de kwaliteit die woorden tekort doet schieten. Er wordt nog relatief bescheiden geopend op Stars of the Lid-achtige wijze in de eerste track, waarbij Serries rustig een melancholiek web mag weven, alvorens na zeven minuten tuba en drums zachtjes een weg te banen tussen de gitaartonen. Subtiel wordt de toonzetting almaar intenser, waarbij gitaar en tuba voor sfeer en drone zorgen, en drums op freejazz-wijze de spanning opvoeren naar schier ondraaglijke hoogtes. Op track twee krijgt het woord ‘intens’ echter een helemaal nieuwe betekenis. De tuba speelt een basisthema, een diepe drone ondersteunt en voert de spanning op, en Järmyr gebruikt sporadische slagen op floortom om het geheel nog meer kracht bij te zetten. En zo gaat het door en door, steeds net wat harder, intenser, dikker, zwaarder. Om uit te komen bij de overtreffende trappen van overweldigend, ontroerend, louterend en alomvattend. Een climax die maar voortduurt en voortduurt en nog veel te kort is. Grote woorden? Nog doen ze deze muziek geen eer aan. Synergie.” KINDAMUZIK
“Yodok III members Serries, drummer Tomas Järmyr, and flugabone and amplified tuba player Kristoffer Lo stoke a particularly ferocious fury on the double-vinyl set The Sky Flashes. The Great Sea Yearns., whose four improv-driven sides (the side-long pieces range between nineteen and twenty-five minutes) were birthed in Belgium over three days in June 2014. Naturally, a twenty-minute running time allows a given piece ample time to develop, and the trio undertakes its journeys with patience and deliberation; as one might expect, the music often undergoes a steady build that sees it emerging from peaceful quiet and eventually reaching a state of incredible fury. Serries, as long-time listeners familiar with his work already know, isn’t an electric guitar soloist in the conventional sense but instead someone more interested in textural soundsculpting. On the ninety-minute collection, his effects-enhanced guitar generates swelling masses that ripple in tandem with Lo’s muffled horn tones, while Järmyr produces an ever-inventive flurry of percussive colourations. One of the more interesting things about the project is that it upturns the standard approach where the guitarist is the primary soloist; in Yodok III’s case, it’s Järmyr who solos most. Also interesting is the fact that the drummer never plays conventional beat patterns; like Serries, Järmyr is primarily concerned with colour, texture, and atmosphere. The first side’s “Watching the Stone of Celestial Flaw Rush Down” makes perhaps the strongest case for the trio’s approach, especially when the hellacious pitch the musicians rise to is, frankly, awesome. Though Järmyr’s volcanic attack during the piece’s last eight minutes beggars belief, so too does Serries in the way he matches the drummer’s ferocity with his own wail. Mindful of pacing, the group wisely dials down the intensity on side two’s “In a Realm of Wander Behold the Fleeting Shadows Exclaim in Delight” for a more becalmed meditation. With the drummer playing understatedly, Serries’ textural layers occupy the spotlight, though the balance between the three gradually evens out as the piece swells in volume and Järmyr’s and Lo’s contributions grow more conspicuous. On album two, “For Seconds He Felt the Grandeur of Devastation” sees the drummer first playfully working through his percussion arsenal whilst accompanied by ambient guitar ripples before turning to his kit as the material expands in scope. As the piece enters its final third, his playing grows ever more aggressive until it matches the opening side’s intensity level. Side four’s “Together We Transcend Into This Wreckage Called Heart” slowly emerges from a thick windstorm to cap the recording with slow-motion horn tones, guitar washes, and furious drum flourishes. By the time the album’s end is reached (if not before), it’s clear that The Sky Flashes. The Great Sea Yearns. doesn’t slot itself easily into any one genre, be it free jazz, rock, ambient, or otherwise. Instead Yodok III’s music embodies some distinctive and powerful hybrid of all of them.” TEXTURA
“Quel che Dirk Serries sta facendo attraverso A New Wave Of Jazz – lo spazio messogli a disposizione esclusiva da Tonefloat – ha semplicemente dell’incredibile. Se si vuole leggerla testualmente, una rivoluzione simile nel concetto stesso di jazz non si presentava dai tempi dell’Ecm e del suo celebre primo roster. Dedicandosi invece a una traduzione della definizione in senso più ampio, possiamo parlare di un fermento radicato in fenomeni culturali ben chiari (la free-impro dei Necks, il noise, l’ambient music già dell’ultimo vidnaObmana, il guitar-processing dopo Fennesz, certo post-rock) ma la cui traiettoria sta conducendo il concetto stesso di musica atmosferica verso territori nuovi e inesplorati. Yodok III è l’espressione corale di tutto questo, il supergruppo formatosi con l’aggiunta di Serries al live-duo che vedeva l’amico Tomas Järmyr spartire il palco con Kristoffer Lo (Yodok). I ritmi di pubblicazione dell’etichetta, ricalcando quelli del Serries di questi ultimi anni, sono vertiginosi e così, a nemmeno un anno dal primogenito, eccoci di fronte al secondo parto del combo. Un lavoro dalla forza d’impatto eccezionale, frastornante, forse il più dinamico e irriverente dell’intera saga, paradossalmente quasi contrapposto alle digressioni interiori, ombrose e oppressive dell’omonimo primogenito. È sostanzialmente impossibile non farsi travolgere da quest’uragano di suoni, ritmi in tempi dispari, distorsioni e armoniche. “Watching The Stone Of Celestial Flaw Rush Down”, la prima delle quattro suite che compongono i due Lp, è una cavalcata magistrale, che parte da sussurri e riverberi per auto-costruirsi lentamente, rivelando immediatamente il lato più dirompente del soundscape del trio, qui davvero a due passi dai Necks. Del passaggio quasi non ci si accorge, amalgamato com’è dalle frequenze distorte e liquide della chitarra, che guidano fino a un’esplosione che sfocia in territori di autentico post-rock. La tecnica del flusso di coscienza, già caratteristica dell’omonima saga del Serries solista, raggiunge qui uno dei suoi apici massimi. Il suono acquisisce forza progressivamente, ricalcando la dinamica di una valanga, accrescendo la propria massa e aumentando la velocità man mano che prosegue la propria corsa, autonomamente, senza contributi esterni né disegni preparatori. Una scena pronta a ripetersi anche nelle due meraviglie che compongono il secondo disco: due tornado che nascono dal medesimo grembo, l’uno pronto a prendere la forma di uno schiacciasassi irrefrenabile (“For Seconds He Felt The Grandeur Of Devastation”), l’altro a implodere in un climax percussivo da brividi sfrenati (“Together We Trascend Into This Wreackage Called Heart”). La sola “In A Realm Of Wander Behold The Fleeting Shadows Exclaim In Delight” concede una sosta, muovendo in direzione del cosmo sotto la guida della tuba di Lo e ripescando dalle trame più dark della saga ambientale di Serries. Un passaggio estemporaneo in un disco di sostanza pura, incontaminata, formidabile. L’ennesimo a firma Serries, in attesa di vedere fino a che punto questa rivoluzione (pseudo-)jazz riuscirà ad arrivare.” ONDAROCK
“En de magie gaat gewoon door. Dirk Serries, Tomas Järmyr en Kristoffer Lo hebben vorig jaar al de mooiste plaat van het jaar gemaakt, en nu is 2015 pas enkele weken oud en is er al een nieuweling. Een massieve, magistrale dubbel lp. We zeggen het maar vast in de paar eerste regels, dan is duidelijk dat wederom met superlatieven gestrooid gaat worden alsof ze gratis worden weggegeven. En dat terwijl YODOK III het ons dit keer een stuk moeilijker maakt dan op het debuut. Het drietal neemt ruim de tijd om hun exploraties tot wasdom te laten komen. Vier tracks in bijna 90 minuten: kwantitatief een hele kluif, en alleen maar te verhapstukken als het kwalitatief minstens dezelfde grote hoogten bereikt. Track een (‘Watching the Stone of Celestial Flow Rush Down’) begint wat dat betreft lichtjes aarzelend: de eerste tien minuten zijn erg subtiel, een beginnende zoektocht, ontspannen van toon. En dan is daar plots die omslag: ongemerkt aan komen sluipen maar effectief als een moker. De intensiteit en spanning gaan van het een op het andere moment naar standje twaalf op een schaal van tien, en dat heeft niets met volume te maken. Nee, het is de synergie tussen Serries, Järmyr en Lo die de muziek van “heel mooi” naar “fabelachtig en geniaal” transformeert. Het afsluitende thema op de flugabone van Lo is van zulke onaardse schoonheid dat de tranen in de ooghoeken ongewild opwellen. En dat is alleen nog maar de openingstrack. Het is welhaast niet te geloven hoe het drietal elkaar aanvoelt, hoe natuurlijk en zuiver de improvisaties verlopen, hoe constant het sublieme wordt gezocht en gevonden. Ook als de basis een drone is, blijft de volle achttien minuten de spanning tastbaar. Ook als ze 25 minuten lang abstracte schetsen over en weer lijken te schieten, blijft de schoonheid nauwelijks draaglijk. En naarmate afsluiter ‘Together We Tanscend into This Wreckage Called Heart’ vordert, blijkt dat YODOK III ondanks al het voorgaande de overtreffende trap toch nog weet te vinden. Het onmogelijke toch doen. Alsof het niets is. Dat is YODOK III.” KINDAMUZIK
“Dutch label Tonefloat defines itself as “a new wave of jazz,” but the new album from the trio YODOK III offers everything a classic post-rock fan might want: luxurious builds, crushing crescendos and the most cavernous guitar work this side of GY!BE. We are well aware that most reviewers reference that band when writing post-rock reviews, which is why we do it only when fitting. Even a surface glimpse reveals the pedigree. This is a double vinyl album totaling four songs in length, with a running time of 90 minutes. The song titles are almost as long as the tracks, but they possess a poetry of their own. The best: “together we descend into this wreckage called heart.” Each track takes a while to build, but by the ending is absolutely devastating. It’s a good ten minutes before the drumming becomes overt on the opening piece; then again, that’s only halfway through the track. One suspects that this is an album best heard live, but if not, it’s a speaker album instead of a headphone album; otherwise, one would do serious damage to one’s ears, turning up the prologues and being crushed by the finales. A unique combination of instruments creates an otherworldly aura. Guitar and drums are present as expected, but also amplified tuba and flugabone (marching trombone). By the fifteenth minute ( ! ) of “watching the stone of celestial flaw rush down”, the drumming has become frantic while the horns exude an unrattled calm. A couple minutes later, it’s all-out cacophony. The overall impression is of peace in the midst of chaos, a frustrated turbulence attacking, but not defeating, a centered mind. And then it’s time to flip the vinyl, to reset, to start again. For now, one may only procure a digital copy by purchasing the vinyl, a choice that may be financially foolish yet artistically wise, as it preserves the trio’s intention: one is meant to listen to these songs all the way through. The very existence of such a product – long album, extended tracks, vinyl only – is a counter-proposal to the modern way of life. Industrialized humans are discovering that their free time is shrinking, their attention spans are fracturing, and their stress levels are increasing. Who has the time to listen to such a thing? one might ask. Who has the time to read a book? Who has the time to watch a sunset? And yet, hidden rewards await those with patience. Sure, one could fast-forward to the last four minutes of “in the realm of wander behold the fleeting shadows exclaim in delight” and enjoy the fullest section of the piece, but that would be like taking a picture of the aforementioned sunset instead of watching the sunset. In short, the accumulated sense of transcendence would be lost – in fact, imperceivable. This is a fact that GY!BE, YODO KIII and other slow-building, thick-timbred bands understand: the journey may not be the destination, but the destination is nothing without the journey. By the end of the set, one realizes that one has experienced something profound. By allowing the music to unfold at its own pace, one has caught a glimpse of a different way of life, one in which time is subservient to flow. And so, perhaps this is free jazz after all: less a breaking of musical boundaries than a decision to ignore them altogether. As a result, YODO KIII has captured something deeper, even ancient, forging a spiritual connection through touch and breath.” A CLOSER LISTEN
“Opgelet, ambientvrienden! Wie het verhaal van Yodok III gemist heeft, krijgt een unieke herkansing. Label Tonefloat brengt immers een sterk gelimiteerde box op de markt met de eerste drie platen van Dirk Serries, Tomas Järmyr en Kristoffer Lo netjes digitaal op cd gebrand. Even een stapje terug. Yodok III is het initiatief van heer en meester van de minimale gitaardrones, Dirk Serries (VidnaObmana, Fear Falls Burning, Microphonics). Hij heeft zijn imposante creaties versterkt met de zweverige tubatonen van Lo en de freejazzdrumpartijen van Järmyr. Het eindresultaat zijn lang ontwikkelende muzikale creaties die vertrekken vanuit sfeer en soberheid, maar langzaam opzwellen tot bombast en dreigement. Laten we het omschrijven tot een hybride van jazz, ambient en avant-garde. Dat mag trouwens gerust een klein half uur per droomsymfonie duren, een tijdspanne die deze hectische maatschappij volledig naar de achtergrond verdrijft. Muziek wordt in de handen van dit trio een beleving. Er is geen op of neer, geen nemen of laten, geen goud of zilver. Er is enkel een avontuur waarin niets plots iets wordt en waanzin plots aanzien. De expressie van een trage, maar onontkoombare evolutie. Dat wordt vertaald in drones van gitaar en koperblazer die gezamenlijk aanzwellen, in combinatie met drumpartijen die aanvankelijk spaarzaam in de sfeer meegaan maar later ADHD-allures krijgen (overigens met indrukwekkende improvisaties). Keer op keer bouwt Yodok III op tot een eigen apocalyps. Over de verschillen tussen de drie cd’s, gaan we het niet hebben. De amorfe improvisatiestructuur, waarmee deze drie heren elkaar voorttrekken, wijzigt voortdurend. Maar de muzikale idee is telkens gelijkaardig, zowel qua inhoud, textuur als qua levensduur. Beste vrienden van de belevingsmuziek, kosmonauten van het minimaal avontuur, wees gezegend. U vreesde immers even dat uw ontdekkingstocht met de zomerzon zou wegebben? Geen zorg; Yodok III, triumviraat van geduld en creatie, geeft u met deze box voldoende stof om herfst en winter te doorworstelen. Wees er snel bij want dit indrukwekkend muzikaal geheel overstijgt zonder enige moeite alle ‘Lord Of The Rings’-films bij elkaar.” DAMUSIC
“Belgien! Schweden! Norwegen! Was wäret ihr eigentlich ohne YODOK III? Auf keinen Fall so vereint-musikalisch interessant, denn was diese belgisch-norwegisch-schwedische Band hier an seltsam-faszinierender Musik zu bieten hat, die einen puren stilistischen Freiflug jenseits irgendwelcher ausgelatschter Musik- oder gar anbiedernder Mainstream-Pfade vollführt, hinterlässt alle Freigeister, auch diejenigen, die man nicht rief, schwer beeindruckt zurück. Denn die Klangwelten von YODOK III sind atmosphärisch und post-rock-phänomenal.
Der Belgier DIRK SERRIES von VIDNA OBMANA und FEAR FALLS BURNING, der auch schon intensiv mit STEVEN WILSON zusammenarbeitete, sowie der Norweger KRISTOFFER LO und der Schwede TOMAS JÄRMYR lieben schwebend-ausdauernde Klangflächen, die sie über ihren Hörern – den Ambient-Werken eines BRIAN ENO ähnlich – wie einen Schleier ausbreiten, dem immer wieder faszinierende Klangtupfer eine bunte Vielfalt verleihen. Diese streng auf 500 Stück limitierte, von Carl Grover geprägte Box enthält ein großes Poster mit dem Cover-Motiv und einem ausgiebigen Text zu den Alben sowie einem Vorwort alles verfasst von Guy Peters, einem Kritiker vom „Free Jazz Collective“. Das ganz Besondere daran sind natürlich die drei CDs in ihr: erstmals in dieser digitalen Form wurden die bisher nur als Vinyl-Ausgaben veröffentlichten YODDOK III-Alben „Yodok III“, „The Sky Flashes, The Great Sea Yearns I“ und „The Sky Flashes, The Great Sea Yearns II“ in ihr vereint. Das europäische Post-Rock-Trio beweist auf allen Alben sein Gespür, musikalische Spannung über längere Zeiträume aufzubauen und sie bis auf die Spitze zu treiben. Jeweils zwischen 18 und 26 Minuten benötigen die minimalistischen Post-Rock-Epen, um sich aus einer ruhigen, getragenen, von elektronischen Klangflächen eingeleiteten Stimmung nach und nach zu den so oft ausgelobten „Wall Of Sounds“ zu erheben, bei denen sich Schlagzeug und E-Gitarre immer mehr in den Vordergrund spielen und das Tempo anziehen, aber ständig auch LOs Tuba und seine Basstrompete präsent sind – gerade diese Instrumente sind es, die YODOK III im Post-Rock-Universum ein Alleinstellungsmerkmal verleihen und deren Musik so einzigartig machen. Wie selbstverständlich glaubt man beim Hören von YODOK III man hätte es mit einem europäischen Ableger solch großartiger kanadischer Bands wie GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR oder A SILVER MT. ZION mit zusätzlichem Gebläse zu tun. FAZIT: Allein die Box, welche die drei CDs beinhaltet, ist ein Prachtstück. Aber auch die Musik der Alben wird alle Freunde sich langsam entwickelndem Minimalismus hin zu riesigen Post-Rock-Wänden, die auch durch Bläser maßgeblich errichtet werden, in bester GODSPEED YOU! BLACK EMPEROR-Manier begeistern. Ein belgischer Gitarrist plus ein schwedischer Schlagzeuger und ein norwegischer Tuba/Basstrompete-Spieler sind YODOK III – und so gesehen eine kleine skandinavische Post-Rock-Sensation im besten kanadischen Sinne, wenn man auf schwarze Königreiche steht, die in göttlicher Geschwindigkeit „aufgeblasen“ werden.” MUSIKREVIEWS
dirkserries.com 